adcuro

adcuro
ac-cūro ( adc. ), āvi, ātum, 1, v. a. (arch. accurassis = accuraveris, Plaut. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 3, 1, 65), to take care of, to do a thing with care.
I.
In gen. (in Plaut. and Ter. very often; more rare in the class. per., partic. in the verb. fin.; while the P. a. occurs very often in Cic., see below).
(α).
With acc.:

prandium alicui,

Plaut. Mer. 1, 3, 25:

quod facto est opus,

id. Cas. 3, 3, 25:

rem sobrie aut frugaliter,

id. Pers. 4, 1, 1 al.:

melius adcurantur, quae consilio geruntur, quam quae sine consilio administrantur,

Cic. Inv. 1, 34, 58:

virtus et cultus humanus sub tecto adcurantur,

id. Fr. in Col. 12 praef.:

barbam,

Lampr. Heliog. 31.—
(β).
Absol.:

ergo adcures: properato opus est,

Plaut. Mil. 3, 1, 210, v. Ritschl a. h. l.—
(γ).
With ut or ne:

omnes bonos bonasque adcurare addecet, suspicionem et culpam ut ab se segregent,

Plaut. Trin. 1, 2, 42; so with ut, Ter. And. 3, 2, 14; with ne, id. Hec. 5, 1, 12.—
II.
Esp.:

adcurare aliquem,

to treat one carefully, regale a guest, Plaut. Ep. 5, 1, 55.—Hence, accūrātus, a, um, P. a., prepared with care, careful, studied, elaborate, exact (never of persons, for which diligens is used;

syn.: meditatus, exquisitus, elaboratus, politus): adcurata malitia,

a studied artifice, Plaut. Truc. 2, 5, 20:

adcuratae et meditatae commentationes,

Cic. de Or. 1, 60, 257:

adcuratius et exquisitius dicendi genus,

id. Brut. 82, 283:

adcuratissima diligentia,

id. Att. 7, 3 al:

adcuratum habere = adcurare,

to take care, be at pains, Plaut. Bac. 3, 6, 21. — Adv.: accūrāte, carefully, nicely, exactly (syn.:

diligenter, studiose, exquisite),

Cic. Att. 16, 5; id. Parad. 1, 4; id. Brut. 22 al.— Comp., id. Att. 8, 12; Caes. B. G. 6, 22; id. B. Alex. 12.— Sup., id. Fam. 5, 17; Nep. Lys. 4, 2.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”