- adcuro
- ac-cūro ( adc. ), āvi, ātum, 1, v. a. (arch. accurassis = accuraveris, Plaut. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 3, 1, 65), to take care of, to do a thing with care.I.In gen. (in Plaut. and Ter. very often; more rare in the class. per., partic. in the verb. fin.; while the P. a. occurs very often in Cic., see below).(α).With acc.:(β).
prandium alicui,
Plaut. Mer. 1, 3, 25:quod facto est opus,
id. Cas. 3, 3, 25:rem sobrie aut frugaliter,
id. Pers. 4, 1, 1 al.:melius adcurantur, quae consilio geruntur, quam quae sine consilio administrantur,
Cic. Inv. 1, 34, 58:virtus et cultus humanus sub tecto adcurantur,
id. Fr. in Col. 12 praef.:barbam,
Lampr. Heliog. 31.—Absol.:(γ).ergo adcures: properato opus est,
Plaut. Mil. 3, 1, 210, v. Ritschl a. h. l.—With ut or ne:II.omnes bonos bonasque adcurare addecet, suspicionem et culpam ut ab se segregent,
Plaut. Trin. 1, 2, 42; so with ut, Ter. And. 3, 2, 14; with ne, id. Hec. 5, 1, 12.—Esp.:adcurare aliquem,
to treat one carefully, regale a guest, Plaut. Ep. 5, 1, 55.—Hence, accūrātus, a, um, P. a., prepared with care, careful, studied, elaborate, exact (never of persons, for which diligens is used;syn.: meditatus, exquisitus, elaboratus, politus): adcurata malitia,
a studied artifice, Plaut. Truc. 2, 5, 20:adcuratae et meditatae commentationes,
Cic. de Or. 1, 60, 257:adcuratius et exquisitius dicendi genus,
id. Brut. 82, 283:adcuratissima diligentia,
id. Att. 7, 3 al:adcuratum habere = adcurare,
to take care, be at pains, Plaut. Bac. 3, 6, 21. — Adv.: accūrāte, carefully, nicely, exactly (syn.:diligenter, studiose, exquisite),
Cic. Att. 16, 5; id. Parad. 1, 4; id. Brut. 22 al.— Comp., id. Att. 8, 12; Caes. B. G. 6, 22; id. B. Alex. 12.— Sup., id. Fam. 5, 17; Nep. Lys. 4, 2.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.